Krótkowzroczność – co oznacza, jak leczyć?
5 paź 2021 - Wady wzroku
8 lutego 2025 7:08
Widzenie tunelowe to zaburzenie widzenia, które polega na peryferyjnej utracie wzroku. Choremu może wydawać się, że patrzy na świat przez rurę czy tunel - problem ten więc znacząco utrudnia codzienne funkcjonowanie. Może wystąpić w następstwie niektórych chorób neurologicznych. Czym jest widzenie tunelowe? Jakie są jego przyczyny? Czy można je wyleczyć? Przeczytaj artykuł i dowiedz się więcej w tym temacie.
Centralne pole widzenia to to, co widzimy w granicach 30 stopni. To na nim skupiamy uwagę prowadząc pojazd czy przyglądając się jakiemuś obiektowi - odpowiada za skupianie uwagi na szczegółach. Natomiast widzenie stereoskopowe, zwane inaczej widzeniem przestrzennym to nieco inna, ale równie ważna zdolność naszego organizmu. To właśnie ona odpowiada za postrzeganie głębi i odległości obiektów, a dzieje się tak dzięki współpracy oczu i mózgu. Dzięki widzeniu stereoskopowemu możemy odbić piłkę w locie, grać w koszykówkę, parkować samochód.
Z różnych powodów może zdarzyć się, że widzenie przestrzenne zostanie utracone. Chorobę tą nazywa się widzeniem tunelowym. Polega ona na tym, że pole widzenia danego pacjenta ogranicza się tylko do widzenia centralnego, zaś widzenie peryferyjne jest w całości lub stopniowo utracone. Właśnie dlatego schorzenie to nazywa się widzeniem tunelowym - bowiem postrzeganie rzeczywistości przypomina spoglądanie na świat przez wąski tunel, w którym widoczne jest jedynie to, co znajduje się bezpośrednio przed oczami. Wszystko poza centralnym punktem widzenia staje się rozmazane lub całkowicie niewidoczne.
Dowiedz się również czym jest mroczek centralny - czyli zaburzenie polegające na zaburzeniu widzenia centralnego.
Zaburzenie to zazwyczaj dotyka osób starszych, ale zdarza się, że cierpią na nie również dorośli i młodzież. Do najczęstszych przyczyn widzenia stereoskopowego zalicza się:
- nadciśnienie tętnicze,
- następstwa udaru niedokrwiennego,
- następstwa guza mózgu,
- zwyrodnienie plamki żółtej (AMD),
- uszkodzenia, odwarstwienia siatkówki,
- następstwa urazów głowy,
- nadmierne spożywanie alkoholu,
- zapalenie nerwu wzrokowego,
- migrenę,
- choroby oczu: jaskrę, zaćmę,
- efekty uboczne zażywania niektórych leków,
- długotrwały, silny stres.
Widzenie tunelowe może rozwijać się powoli, wręcz niezauważalnie. Czasami objawy mogą być tak niewielkie, że są po prostu ignorowane. Pole widzenia stopniowo zawęża się jedynie do pola centralnego.
- Mogą pojawić się problemy z komunikacją - osoby, które tracą widzenie peryferyjne mogą mieć trudności z poruszaniem się w zatłoczonych miejscach, ponieważ nie dostrzegają przeszkód ani nadchodzących osób z boków.
- Nie dostrzegają nic “kątem oka”, więc nie są w stanie zauważyć np. przedmiotów znajdujących się z boku, takich jak szklanka na krawędzi stołu, narzędzie pozostawione na blacie czy dziecko bawiące się w pobliżu.
- Mogą również nie zauważyć zwierzęcia przebiegającego obok, otwartych szafek czy przeszkód na podłodze, zwiększa to więc ryzyko potknięcia się lub uderzenia w dane przedmioty.
W zaawansowanych przypadkach wykonywanie codziennych czynności, takich jak jazda samochodem, przechodzenie przez ulicę czy nawet zwykłe spacerowanie mogą zacząć wymagać dodatkowej ostrożności lub wsparcia. To właśnie w takich i wyżej opisanych sytuacjach możesz zauważyć, że Ty lub bliska Ci osoba może zmagać się z tym problemem.
Diagnostyka widzenia tunelowego polega na przeprowadzeniu badania pola widzenia. Badanie to wykonywane jest przez lekarza okulistę za pomocą polomierzu. Perymetria, czyli badanie pola widzenia nie wymaga specjalnego przygotowania. Okulista prosi, by pacjent usiadł przed aparatem, a następnie wskazuje mu przycisk, który ma nacisnąć, gdy w polu jego widzenia pojawi się punkt świetlny o różnej intensywności i wielkości. Punkty pojawiają się w losowych miejscach. Wyniki badania przedstawiane są w formie graficznej: są to dwie osobne dla każdego oka mapy z punktami, które pacjent zobaczył i z tymi, na które nie zareagował. Na ich podstawie lekarz dokonuje analizy i stawia diagnozę.
Gdy po badaniu okaże się, że u pacjenta zdiagnozowano utratę widzenia peryferyjnego, to lekarz wdroży odpowiednie leczenie. Leczenie widzenia tunelowego w większości przypadków polega na zastosowaniu terapii, która będzie ukierunkowana na leczenie podstawowej przyczyny schorzenia. Np. gdy leczenie tunelowe wystąpiło w wyniku zwyrodnienia plamki żółtej, leczenie będzie polegać na opóźnianiu postępowania choroby poprzez podawanie do ciała szklistego preparatów z przeciwciałami anty-VEGF. Jeśli widzenie tunelowe jest skutkiem zaćmy, terapia będzie polegać na obniżaniu ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Przebieg terapii i jej długość zależne są od choroby, jaka występuje u danej osoby oraz od stopnia jej zaawansowania. O szczegółach decyduje lekarz okulista.
Bibliografia:
https://www.bezokularow.pl/poradnik/widzenie-tunelowe-utrata-widzenia-peryferyjnego-na-czym-polega
https://www.wokularach.pl/blog/czym-jest-widzenie-peryferyjne
M. O'Banion, L.D Felten, M.S Maida, Atlas neuroanatomii i neurofizjologii Nettera, Wyd. Edra Urban & Partner, 2023
© Copyright FusionSystem. All Rights Reserved.